Здесь все связано с армянской культурой.

Во второй половине XVIII века, в период ослабления армянских княжеств, в провинции Арцах и Сюник Великой Армении вторглись мусульманские племена и деарменизировали наш тысячелетний край — это населенные пункты Кашатаг, Кашуник, Ковсакан и т.д., которые связывали Арцах с матерью-Арменией.

Будучи частью Страны Армянской, данная территория была богата своими историко-культурными памятниками, среди которых монастыри и церкви, часовни и хачкары, кладбища и древние погребения, мосты и крепости… И все это оказалось в плену у пришлых племен.

Арцахская освободительная война вернула эти территории своим истинным хозяевам, в результате чего появилась возможность исследовать эти древние поселения.

Недавно мы побывали в общине Лернаовит. Бывшее село Езнагомер находилось в северо-восточной части Кашатагского района — примерно в 70 км от Бердзора, на высоте 2 тысячи метров над уровнем моря. Этот исторический населенный пункт в числе 18 сел провинции Кашатаг упоминается в трудах историка XIII века Степаноса Орбеляна. В те времена Езнагомер был благоустроенным армянским населенным пунктом. В середине XVIII века данную территорию заселили мусульманские кочевые племена, которые переименовали село в Гаракешиш (Черный поп).

В селе сохранились два средневековых сооружения. Одно из них небольшое по своим размерам, имеет сводчатое покрытие, а другое сравнительно крупнее, состоит из двух помещений и тоже имеет сводчатое покрытие. В советские годы Езнагомер назывался Ленинкендом. Имея тысячелетнюю историю, данный армянский населенный пункт не мог быть лишен церкви. В некоторых селах района армянские церкви, а это в основном церкви-базилики, сохранились благодаря тому, что их использовали по разному назначению, а вот кладбища были разрушены полностью. Согласно различным источникам, имеющиеся в ряде населенных пунктов этой территории церкви просуществовали до 30-х годов ХХ века, а затем были полностью разрушены. Естественно, осевшие здесь мусульмане-кочевники хотели уничтожить все, что имело отношение к армянской культуре. Подобной участи удостоились и церковь села Езнагомер, и, естественно, находящееся по соседству кладбище. В стенах построенных азербайджанцами домов присутствуют фрагменты разбитых армянских надгробных камней. И не только здесь, но и во многих селах района можно увидеть подобную картину.

Часть надгробной плиты с изображенными на нем крестом и птицей была нынешними жителями села перенесена в упомянутое маленькое старинное сооружение, где сохранилась надпись на армянском языке.

Данная находка подсказывала, что мы здесь найдем еще подобные артефакты. И интуиция нас не подвела, буквально в 100 метрах от этого места мы обнаружили другие развалины — груду надгробных камней. Мы стали расчищать камни от грязи, проводить обмеры, фотографировать. Одна из надгробных плит была из древнего синего камня. Она была расколота на две половинки, на боковой стороне плиты изваян крест, а на обеих половинках — скульптурные изображения бытового жанра. Полагаю, именно на этой территории когда-то возвышалась армянская церковь, а неподалеку находилось кладбище. Учащиеся школы сказали, что они видели точно такие же камни есть и в другом месте. Мы договорились в следующий раз побывать там, изучить и сфотографировать их. Ведь именно подобным образом и шаг за шагом мы можем восстановить нашу древнюю историю.

Зохраб ЫРКОЯН

г. Бердзор

http://www.artsakhtert.com/rus/index.php?option=com_content&view=article&id=3523:2014-03-28-12-18-11&catid=1:2010-11-23-09-20-06&Itemid=1

Проект «Один армянин – одна статья» стартовал на сайте Wikipedia.

ЕРЕВАН, 27 марта. /АРКА/. Проект «Один армянин – одна статья» стартовал на сайте виртуальной энциклопедии Wikipedia, сообщила в четверг на пресс-конференции президент научно-образовательной общественной организации Wikimedia Armenia Сусанна Мкртчян. 

«Целью нашей инициативы является обогащение виртуальной энциклопедии Wikipedia высококачественными материалами на армянском языке с привлечением в проект широких слоев населения», - сказала она. 

По словам Мкртчян, суть программы заключается в том, чтобы проживающий в любой точке мира армянин разместил хотя бы одну статью на армянском языке на сайте Wikipedia. При этом она пояснила, что к акции уже присоединились ряд видных армянских политических деятелей, певцов и актеров, в том числе, министр обороны Армении Сейран Оганян, телеведущая Гаяне Асламазян, режиссер и актер Серж Аведикян и известный драматург, экс-замминистра культуры Карине Ходикян.  

Рассказав, что старт программе был дан 24 марта на передаче «Человеческий фактор» телеканала «Армения», Мкртчян сообщила, что в течение трех дней на армянский контент сайта Wikipedia поступило около 360 статей по разным сферам на армянском языке. 

В тоже время она отметила, что в армянском контенте сайта меньше всего материалов по таким областям, как образование, физика, химия и математика.

«Кроме того, как известно, приближается 100-летие Генодица армян, и мы хотели, чтобы наши соотечествненики проявили активность, и разместили высококачественные статьи на эту волнующую всех армян тему», - добавила она.

Напомнив, что 1-го июля исполняется 10 лет с момента создания Википедии на армянском языке, Мкртчян выразила надежду, что эта инициатива станет удобным поводом для того, чтобы достойно отметить эту дату.  

В рамках проекта предусматривается проведение многочисленных мероприятий, в том числе, викивстреч и семинаров с известными учеными, писателями, художниками, актерами и деятелями других сфер с целью их ознакомления с викикультурой и использования их возможностей для обогащения армянской Википедии.

В свою очередь представитель организации Wikimedia Armenia Мгер Бекарян отметил, что в рамках инициативы предусматривается в дальнейшем открыть викиклуб в Гюмри, который также будет стимулировать жителей второго по величине города Армении принимать активное участие в формировании армянского контента виртуальной энциклопедии Wikipedia.

Организаторы призвали представителей армянской Диаспоры также присоединиться к этой инициативе, разместив на сайте виртуальной энциклопедии, в том числе, статьи на западноармянском языке.

- See more at: http://telecom.arka.am/ru/news/internet/proekt_odin_armyanin_odna_statya_startoval_na_sayte_wikipedia/#sthash.KkgV8Rc2.dpuf

Армения направила значительные финсредства на наращивание точного и дальнобойного вооружения.

ЕРЕВАН, 29 мар – Новости-Армения. Армения направила значительные финансовые средства на наращивание точного и дальнобойного вооружения, противотанковых средств, оптического оборудования и прицелов, заявил министр обороны Армении Сейран Оганян в ходе состоявшегося накануне заседания коллегии при Минобороны, посвященного боеготовности армии.

Как сообщает пресс-служба оборонного ведомства в ходе заседания начальник Главного штаба ВС, генерал-полковник Юрий Хачатуров, проанализировав работы, выполненные в последнее время с целью повышения боеготовности войск, заверив, что Вооруженные силы готовы с честью выполнить любую поставленную боевую задачу.

Он придал также важность реализации работ по оснащению армии дополнительным оборудованием и военной техникой.

На коллегии с докладами и предложениями, касающимися боеготовности войск, повышения эффективности управления ВС, эффективной организации боевого дежурства, а также вопросов в сфере вооружений и военной техники выступили начальники управлений, командиры воинских соединений, высокопоставленные офицеры.

В ходе заседания была установлена прямая видеосвязь с военнослужащими, несущими боевое дежурство в одной из приграничных воинских частей. Главе оборонного ведомства и участникам заседания было доложено о ситуации в приграничной зоне, случаях нарушения режима прекращения огня со стороны противника, а также о физической и моральной подготовке военнослужащих, несущих дежурство на боевых постах.

Подводя итоги заседания коллегии, и резюмируя озвученные в докладах факты, Оганян детально коснулся совершенствования профессиональной подготовки личного состава видов войск, комплексного переоснащения и модернизации вооружения и военной техники, эффективной организации процесса боевой подготовки, правильной и целевой организации мероприятий по предотвращению инцидентов, а также дал соответствующие поручения.

По завершении заседания коллегии приказом министра обороны ряд военнослужащих были награждены ведомственными медалями и грамотами.

В заседании приняли участие заместители министра обороны и начальника ГШ ВС, начальники управлений Минобороны, ВС и ГШ ВС, командиры воинских соединений.

В рамках сотрудничества между вооруженными силами двух армянских государств, на заседании присутствовали также командующий Армии обороны НКР, генерал-лейтенант Мовсес Акопян и высокопоставленны офицеры Армии обороны.

http://newsarmenia.ru/defence/20140329/43036668.html

«Арцах Фрут» и базарные вояки (Реплика).

Азербайджан в очередной раз возмутился тем, что в магазинах России реализуется продукция специализированной фирмы по переработке сельхозпродукции ЗАО «Арцах Фрут». Вывод азербайджанских журналистов и политологов относительно этого «вопиющего» факта наглядно демонстрирует уровень мышления закавказских турок: «Выходит, Россия уже давно присоединила к себе НКР, предоставив ее продукции место на российском рынке».

Согласно мыслителям, представляющим племена Белых и Черных баранов, Москва «уже давно присоединила к себе» США, Англию, Китай, Японию, Австралию, Азербайджана и еще свыше полутора сотен государств, продукция которых сбывается на рынках и магазинах России.

Мы не намерены комментировать этот бред, однако на мучащий закавказских турок – «азербайджанцев» вопрос – почему в России и Украине реализуется продукция ЗАО «Арцах Фрут», мы ответим с удовольствием.

1. Республики Арцах всегда отличалась чистым воздухом и здоровой экологией, а после исхода из древнего армянского края закавказских турок, Арцах превратился в экологически самый чистый регион мира. Естественно, государства предпочитают завозить, а люди – потреблять экологически чистые продукты.

2. Фрукты и овощи Арцаха отличаются не только экологической чистотой, но и чудесным ароматом и необыкновенным вкусом. Наше утверждение подтверждают многочисленные туристы, которым посчастливилось посетить Республику Арцах в летние и осенние месяцы.

3. Граждане России брезгуют покупать на рынках у закавказских турок всякие фрукты, которые перед продажей щедро оплевываются продавцами и вытираются, для придания блеска, о штанины месяцами не стираных шаровар.

4. В магазинах, в которых реализуется продукция ЗАО «Арцах Фрут», царит чистота и высокая культура обслуживания, и покупатели, особенно представительницы прекрасного пола, не рискуют столкнуться с хамским поведением закавказских турок – базарных торговцев.

5. Продукция ЗАО «Арцах Фрут» поставляется также в Украину, во Францию, в Чехию, Бельгию, Германию. Во всех этих стран покупатели выражают недовольство лишь одним обстоятельством – недостаточным количеством поставляемой продукции, что вынуждает ЗАО «Арцах Фрут» изыскивать возможности для ежегодного удваивания выпускаемой продукции.

Безусловно, обитающие в России (а также в Украине, Франции, Чехии, Бельгии, Германии) и других странах закавказские турки – «азербайджанцы» могут последовать прозвучавшему еще три года назад совету Ильхама Алиева и не покупать продукции ЗАО «Арцах Фрут» или, например, «Арцах Алко». Мы даже присоединяемся к призыву президента Азербайджана и также требуем от закавказских турок не приобретать в магазинах продукцию из Арцаха. Это поможет решить сразу несколько проблем.

А) Больше качественной, вкусной и экологически чистой продукции останется другим народам.

Б) Каждый закавказский турок, бежавший от армянского Воина из Арцаха до рынков России или Украины, может почувствовать себя патриотом, ведущим войну на других фронтах.

Так что создадим условия для проявления базарными вояками своей удали.

Арусяк МКРТЧЯН

http://voskanapat.info/?p=6896

Крым и Карабахский вопрос.

Эскалация конфронтации между Россией и Западом в результате присоединения Крыма к РФ придает характер полной неопределенности давно предпринимаемым международным сообществом попыткам положить конец нагорно-карабахскому конфликту. Аналитики в Ереване полагают, что это противостояние не сулит ничего хорошего совместному американо-российскому посредничеству в мирных армяно-азербайджанских переговорах, считающемуся принципиально важным для достижения компромиссного решения.

Зарождение кризиса на Украине в конце прошлого года совпало по времени с возобновлением усилий в деле карабахского урегулирования со стороны посредников от США, России и Франции, действующих под эгидой Минской группы Организации по безопасности и сотрудничеству в Европе (ОБСЕ). В ноябре 2013 года посредники добились встречи между президентом Армении Сержем Саргсяном и президентом Азербайджана Ильхамом Алиевым в Вене – первой за почти два года.

Оба лидера дали скорее позитивную оценку состоявшихся в Вене переговоров и пообещали встретиться вновь в начале этого года. В последующие месяцы трое сопредседателей Минской группы предпринимали активные дипломатические усилия, надеясь организовать в феврале встречу на высшем уровне. Однако проведение ее было отложено на неопределенный срок январским кровавым всплеском нарушений режима прекращения огня в зоне конфликта и последовавшим за этим обменом взаимных обвинений между враждующими сторонами. По завершению серии переговоров с главами МИД Армении и Азербайджана 11 марта тройка посредников не назвала даты предстоящего саммита. 19 марта американский сопредседатель Джеймс Уорлик написал в Твиттере, что «ожидает встречи с президентами и [министрами иностранных дел] Армении и Азербайджана» на полях саммита по ядерной безопасности, который должен пройти 23-25 марта в Гааге. Неясно, имел ли он в виду присутствие посредников при встрече между Алиевым и Саргсяном или же отдельные встречи с двумя главами государств.

Прошедший 16 марта в Крыму референдум о вхождении в состав России, названный международным сообществом незаконным, судя по всему, практически никак не повлиял на позицию Джеймса Уорлика. В день референдума он написал в Твиттере, что «мирное нагорно-карабахское урегулирование» является сферой, в которой США и Россия «могут продолжить совместную работу», несмотря на свои разногласия по Украине.

В подзаголовке он однако приписал, что эти записи не представляют «ничего официального, просто мои размышления».

Правда в условиях, когда США и ЕС вводят санкции в отношении высокопоставленных должностных лиц РФ и грозят Москве принятием более суровых карательных мер, армянские стратеги подвергают сомнению неофициальный оптимизм Уорлика.

«Не могу себе представить, как после случившегося на Украине Россия с Америкой собираются работать вместе по Карабаху», – говорит старший аналитик ереванского аналитического фонда «Цивилитас» Татул Акопян. «Времена холодной войны возвращаются, и им будет трудно достичь решения», – добавляет аналитик, немало писавший по карабахскому вопросу.

«Если США и Россия столкнутся по фундаментальным вопросам, это определенно окажет свое воздействие и на другие проблемы, такие как Карабах», – разделяет это мнение Степан Григорян, возглавляющий ереванский Аналитический центр глобализации и регионального сотрудничества. По его словам, само существование Минской группы окажется «под вопросом», если западные страны пойдут по пути ужесточения экономических санкций в отношении России.

Армения тоже может оказаться на ножах с Западом. 19 марта президент Саргсян позвонил президенту РФ Владимиру Путину, поддержав, по сути, отделение Крыма от Украины. Как отмечается в отчете о состоявшемся телефонном разговоре, распространенном пресс-службой президента Армении, главы государств сошлись во мнении, что этот акт стал «еще одним примером реализации права наций на самоопределение».

Этот рискованный шаг Сержа Саргсяна согласуется с принятым им в августе прошлого года неожиданным решением, широко приписываемым сильному российскому давлению, о вступлении Армении в возглавляемый Россией Таможенный союз. Он также стал признаком того, что Ереван надеется воспользоваться новым ударом, нанесенным аннексией Крыма по принципу территориальной целостности государств, за который ратует в карабахском конфликте Азербайджан. В ответ на просьбу государственного телевидения 17 марта прокомментировать последствия украинского кризиса для Нагорного Карабаха, министр иностранных дел Армении Эдуард Налбандян подчеркнул «главенство права карабахского народа решить свою судьбу в собственной стране».

Поддерживаемое Арменией де-факто руководство Карабаха пошло еще дальше, организовав 18 марта в столице Нагорного Карабаха Степанакерте публичное празднование по случаю спорного крымского референдума. В совместном заявлении, распространенном политическими группировками, представленными в местном законодательном органе власти, говорилось, что отделение черноморского региона устанавливает еще один позитивный прецедент для карабахского урегулирования.

Независимые же аналитики в Ереване отрицают наличие каких-либо параллелей между Крымом и Карабахом, утверждая, что карабахские армяне покончили с азербайджанским правлением гораздо более легитимным образом. «Случившееся в Крыму было классической аннексией, а не самоопределением, – говорит Степан Григорян. – Сравнение Крыма с Карабахом, на мой взгляд, является оскорблением для армянского народа».

И Степан Григорян, и Татул Акопян также утверждают, что крымский прецедент вряд ли изменит суть карабахских предложений стран-посредников. Различные планы мирного урегулирования, предлагавшиеся с 1998 года, не предусматривали возвращения Карабаха под контроль Азербайджана, призывая к освобождению подконтрольных Армении районов вокруг спорной территории на территории собственно Азербайджана.

Неоднократные совместные заявления президентов США, РФ и Франции предлагали «будущее определение окончательного правового статуса Нагорного Карабаха путем юридически обязывающего волеизъявления».

По состоянию на данный момент Азербайджан и Армения пока не сумели прийти к соглашению по поводу временных рамок и других практических вопросов такого референдума.

Эмиль Даниелян (EurasiaNet США)

http://armtoday.info/default.asp?Lang=_Ru&NewsID=107641

Երբևէ գոյություն չունեցած Ադրբեջանը չի կարող «հինավուրց պատմական հողեր» ունենալ

Նավրուզը հին իրանական Նոր օրվա ¥Նոր տարվա¤ տոնն է, այսինքն` Ամանորը։ Նշանավորում է ոչ թե օրացուցային, այլ բնական գարնան գալուստը։ Կարծես ոչ մի վատ բան չկա այն բանում, որ հին իրանցիների այդ պայծառ տոնը հիմա ոգեշնչում է ոչ միայն Իրանի ժողովրդին, այլև, փաստորեն, ամբողջ մահմեդական աշխարհը։ Ի վերջո, նույն արաբները, ասենք` թուրքերն էլ, դարեր շարունակ եթե մի բան հասկացել են համաշխարհային քաղաքակրթությունից, ապա միայն ու միայն այն պատճառով, որ նրանց կրոնական կամ էլ զավթողական արշավների ճանապարհին միշտ կանգնած է եղել Իրանը իր բազմահազարամյա ու հարուստ մշակույթով։ Ինչո՞ւ, հապա, քոչվորներն էլ մի մազաչափ գոնե ավելի քաղաքակիրթ չդառնան...
Այստեղ ոչ մի վատ բան չկա։ Բայց, ցավոք, այդ քոչվորներից ոմանք, անգամ սովորած լինելով, որ Նոր օրն սկսվում է Նավրուզի օրից, միաժամանակ թալանչի էլ մնացել են։ Ընդ որում, թալանչու իրենց բնույթը, դեռ խորհրդային ժամանակներից, տարածել են ոչ միայն հարևան ժողովուրդների ու երկրների նյութական մշակույթի օբյեկտների ու առարկաների, այլև հենց պատմության վրա։ Պարզապես, եթե ԽՍՀՄ-ի օրոք, անգամ Հեյդար Ալիևի կառավարման շրջանում, «Ադրբեջան» հորջորջվող հանրապետությունը այդ քայլերը ձեռնարկում էր մեծ մասամբ սքողված, կիսաբացահայտ, ապա նախագահական երկրորդ ժամկետի ընթացքում Իլհամ Ալիևը, հավանաբար իր նախիջևանյան կլանի «աքսակալների» հորդորով, վճռել է անձամբ գլխավորել հարևան ժողովուրդների պատմության ու մշակույթի թալանը։ Մեզ, իհարկե, ավելի շատ մտահոգում է այն մոլագարությունը, որով սուտ-ադրբեջանցիներն ու սուտ-Ադրբեջանը համառորեն իրենց հավակնություններն են առաջադրում Հայաստանին ու հայ ազգին։
Եվ այսպես, 2014 թ. մարտի 20-ին, իրանական Նավրուզի տոնից մեկ օր առաջ ¥Բաքվում քոչվոր թալանչիների ժամանակակից ժառանգները ճոռոմ ու հրապարակավ դա անվանում են «Նավրուզ-բայրամ հնագույն ազգային տոն», ընդ որում` այս մեկնաբանությունն էլ հենց սփռվում է ԱՊՀ անդամ բոլոր երկրներում «Միր» և «Միր-24» հեռուստաալիքներով¤ Իլհամ Ալիևը մեկ անգամ ևս հակահայ լուտանքների տարափ տեղաց։ Կարելի է մտածել` այստեղ ի՞նչ կապ ունեն երկու հարևան երկրների հարաբերություններն ու իրանական Նավրուզի տոնը։ Բայց «ալիևյան կլանի» շա՞տ պետքն է, թե ինչ օր է, ինչ է ընդունված ասել ու մաղթել նման օրերին ընկերոջը, հարևանին, նույնիսկ թշնամուն։ Դրանք մարդիկ են, ովքեր թաքցնում են իրենց իսկական ազգային ծագումը։ Այսինքն` տոհմ ու ցեղից զուրկ մարդիկ։ Մանկուրտներ, ինչպես բնորոշում է ղրղըզ հանրահայտ արձակագիր Չինգիզ Այթմատովը։ Ի. Ալիևի ամբողջ զառանցանքը ես չեմ մեջբերի. այդ ամենն արդեն կա ամենատարբեր լրատվամիջոցներում։ Պարզապես Հայաստանի քաղաքացիների և, հուսամ, Երևանում հավատարմագրված օտարերկրյա այն դեսպանությունների համար, որոնք ուշադրությամբ խորամուխ են լինում հայկական պարբերական մամուլի հրապարակումներում, առանձնացնեմ այն, ինչ վերաբերում է Հայաստանին ու Արցախին։
Ահա Ի. Ալիևը վառում է Նավրուզի խարույկը և, ինչպես ցնծությամբ նշում են ԶԼՄ-ները, «հանդես է գալիս հանդիսավոր ճառով». «Լեռնային Ղարաբաղը Ադրբեջանի անբաժանելի մասն է, մեր պատմական, պապենական հողը։ Ադրբեջանական ժողովուրդը դարեր ի վեր ապրել ու արարել է այդ հողերում։ Լեռնային Ղարաբաղում բոլոր տեղանունները արտացոլում են ադրբեջանական ժողովրդի մշակույթն ու պատմությունը։ Ոչ միայն Լեռնային Ղարաբաղը, այլև ներկայիս Հայաստանի մի զգալի մասը ադրբեջանական հինավուրց հողերն են... Մենք` ադրբեջանցիներս, կվերադառնանք Լեռնային Ղարաբաղ, մնացյալ օկուպացված տարածքներ և ադրբեջանական մյուս պատմական հողեր»։
Եվ սա տարածում են ԱՊՀ-ով մեկ... Զուր մի փորձեք Ի. Ալիևի «հանդիսավոր ճառը» գտնել «Միր» և «Միր-24» հեռուստաալիքների կայքերում. դրանց աշխատակիցները խնամքով ջնջել են իրենց հանցավոր անտարբերության բոլոր հետքերը։ Հնարավոր է, ինչ-որ մեկն «այնտեղ վերևում» նկատել և դիտողություն է արել։ Հնարավոր է, որ հենց սկզբից է այդպես մտածված եղել` ոչ ոք չի՞ նկատի։ Կանցնի՞։ Հիանալի կլինի։ Կնկատե՞ն, չի՞ անցնի։ Էլի՛ ոչինչ։ Թեկուզ մեկ օր, բայց արդեն կտարածվի։ Հետաքրքիր է հարց տալ բոլոր նրանց, ովքեր զբաղված են «նման գործունեությամբ». իսկ որքա՞ն արժե Բաքվի ստերի տարածումը։ Նախ «մանր» ստի մասին. կարո՞ղ է, արդյոք, «սուտ-ադրբեջանցիներ» էթնոսի հնագույն «ազգային տոն» լինել Նավրուզի լուսավոր օրը։ Ոչ։ Շատ պարզ պատճառով. որովհետև դա Նավրուզի միջազգային օրն է, աստղաբաշխական արևային օրացույցով Նոր տարվա տոնը, գարնանային գիշերահավասարի սկիզբը։ Այդ տոնը ծնունդ է առել մարդկության պատմության հնագույն շրջանում։ Բայց այն պաշտոնական կարգավիճակ ստացել է Աքեմենյան դարաշրջանի իրանական ¥պարսից¤ կայսրությունում, իբրև զրադաշտական կրոնական տոն։ Ավելին, 2009 թ. սեպտեմբերի 30-ին ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ն Նավրուզը` ամբողջ աշխարհի ոչ նյութական ժառանգության 76 այլ տարրերի հետ, մտցրեց մարդկության ոչ նյութական մշակութային ժառանգության անվանացանկի մեջ։ 2010 թ. փետրվարի 19-ին ՄԱԿ-ի ԳԱ 64-րդ նստաշրջանում «Աշխարհի մշակույթը» օրակարգի 49-րդ կետի շրջանակներում կոնսենսուսով ընդունվեց մի բանաձև, որը վերնագրված էր «Նավրուզի միջազգային օրը»։ ՄԱԿ-ը իր բոլոր ներկայացուցիչներին այն երկրներում, որտեղ ավանդաբար ընդունված է նշել Նավրուզը, հանձնարարեց անպայման մասնակցել տոնախմբություններին, քանի որ դա ամբողջ մարդկության ոչ նյութական մշակութային ժառանգություն է։ Մնում է ավելացնել միայն, որ ներկայումս Նավրուզը, որպես նոր տարվա պաշտոնական սկիզբ, նշվում է Իրանում և Աֆղանստանում, որպես պետական տոն` սուտ-Ադրբեջանում, Տաջիկստանում, Թաթարստանում, Բաշկորտոստանում, Դաղստանում, Ռուսաստանի այլ տարածաշրջաններում, Սինցզյանում ¥Չինաստան¤, Ալբանիայում, Իրաքյան Քրդստանում, Թուրքիայի և Սիրիայի քրդերի շրջանում, Հնդկաստանում, Ղրղզստանում, նախկին հարավսլավական Մակեդոնիայում, Թուրքիայում, Թուրքմենստանում, ՈՒզբեկստանում և Ղազախստանում։
Եվ այսպես, ո՞ւմն է այս «հնամյա ազգային տոնը», անհարգելի Իլհամ Ալիև և «Միր» ու «Միր-24» հեռուստաալիքների ղեկավարներ։ Մի՞թե, իրավ, միայն ու միայն սուտ-Ադրբեջանինը։ Մեկ անգամ ևս պատասխանատու կերպով հարց եմ տալիս հիշյալ հեռուստաալիքների ղեկավարներին. որքա՞ն արժե կանխահայտ ստի տարածումը։ Իսկ ձեզ մոտ որքա՞ն կարժենա ճշմարտության տարածումը։ Ընդ որում` այնպիսի ճշմարտության, որը, առանց չափազանցության, գիտե ողջ աշխարհը։
Բնականաբար, այստեղ գլուխները լրիվ կորցրել են Բաքվում հիշյալ հեռուստաալիքների ներկայացուցիչները, այսինքն` նույն սուտ-ադրբեջանցիները։ Դա հասկանալի է. նրանք գտնվում են տեղի ազգային անվտանգության նախարարության «մամլիչի տակ», նրանք «Միր»-ի Բաքվի ծառայության հաստիքացուցակում առհասարակ հայտնվել են, չեմ բացառում, այդ նախարարության «խորհրդով» և այլն։ Եվ, իհարկե, նրա հսկողության տակ էլ գտնվում են։ ՈՒրեմն և` «ալիևյան կլանի»։ Հասկանալի չէ միայն, թե ինչո՞ւ են «Միր»-ի և «Միր-24»-ի ղեկավարներն իրենք առանց ստուգման ու խմբագրման այդ պասկվիլը ցուցադրել ԱՊՀ անդամ երկրների էկրաններին։
Իսկ ինչ վերաբերում է այն հարցին, թե, այնուամենայնիվ, ում «հնագույն ազգային տոնն» է Նավրուզի լուսավոր օրը, ինչպես արդեն մեկ անգամ ասել ենք, պատասխանը թողնում ենք Իրանին, իրանալեզու ժողովուրդներին, անգամ թյուրքական այն ժողովուրդներին, որոնք պատրաստ են չհամաձայնելու «ազգայնացման» և սուտ-Ադրբեջանի քաջարի ուստրերի ու դուստրերի կողմից այլոց մշակութային ժառանգության յուրացման քաղաքականությանը։ Իսկ ինքներս դիմենք Ի. Ալիևի խոսքերին, որոնք ուղղված են, կարծես, միայն նրա բնակչությանը և նախատեսված են, ասես, «ներքին օգտագործման» համար։ Սակայն, ինչպես արդեն ցույց տվեցինք այն հիշատակումների օրինակով, թե իրականում ինչ է Նավրուզի լուսավոր տոնը 2014-ի մարտին, պարզվում է, որ Ի. Ալիևի խոսքերն ուղղված են եղել նաև ՄԱԿ-ի և մյուս միջազգային կառույցների ներկայացուցիչներին, որոնք ՄԱԿ-ի հանձնարարությամբ մասնակցում էին Բաքվի տոնախմբություններին։ Վերջապես, «Միր»-ի և «Միր-24»-ի ղեկավարների անսկզբունքայնության և գուցե մասնագիտական անպիտանիության հետևանքով, այդ զառանցանքը գնա՜ց-տարածվեց (թող որ անգամ մեկ-երկու ժամ ընդամենը) նաև ԱՊՀ-ի տարածքում։ Մենք հիմա չենք վերցնի ու այս նեղ տարածքում երկար-բարակ հերքի Ի. Ալիևի բարբաջանքները, չենք նշի աղբյուրներն ու չենք թվարկի պատմաբաններին, այլ գիտնականների և այլն։ Դրանով պետք է զբաղվեն` 1. Հայաստանի գիտությունների ազգային ակադեմիայի համապատասխան ստորաբաժանումները` լուրջ պատմաբանների մասնակցությամբ, 2. գործադիր իշխանության համապատասխան պետական մարմինները, որոնք անմիջական առնչություն ունեն տեղեկատվական անվտանգության և առհասարակ անվտանգության հետ։
Սակայն որոշ բաներ կուզեինք հիշեցնել նաև մենք։ Առանց որևէ հայկական ազգանուն տալու։ Կարծում եմ, որ դա դուր չի գա առաջին հերթին հենց Ի. Ալիևին, ինչպես նաև սուտ-Ադրբեջանի պետծառայողներին։ Բայց դա, անշուշտ, դուր չի գա նաև «Միր»-ի և «Միր-24»-ի կենտրոնական գրասենյակների ղեկավարության մեջ եղած որոշ ծախու անձանց։ Լավ, ծախու չասենք, մասնագիտական տհասություն ասենք։ Արցախում և Հայաստանում «ադրբեջանական պատմական հողերի» թեմային Ի. Ալիևի դիմելու իմաստը հասկանալի է։ Ոչ միայն սուտ-Ադրբեջանը, այլև ամբողջ աշխարհը Ղրիմի Հանրապետության օրինակով հզորագույն ազդակ ստացան, ընդ որում` հենց Ռուսաստանից, այն մասին, որ, պարզվում է, պատմական արդարություն կա։ ՈՒ ժամանակ առ ժամանակ հաղթում է։ Իսկ երկու ահը մի մահ է։ Այստեղ «հանկարծ» Ժիրինովսկին «հիշում է», որ չկա այդպիսի ժողովուրդ` «ադրբեջանցիներ», և նորից ամբողջ աշխարհը տեսնում է դա։ Մեկ այստեղ, մեկ այնտեղ, մերթ հեռուստահաղորդավար Սոլովյովը, մերթ հեռուստահաղորդավար Կիսելյովը, էլի կարծես «հանկարծ» հիշում են. Ղրիմն ի՞նչ է։ Օրինակներ որքան ուզեք, և, էսպես, հպանցիկ հիշում են նաև մեր Արցախը։ Վախենում է, վախենում «ալիևյան կլանը» նման զուգադրություններից։ Էլ ավելի ահավոր է, երբ ամենաբարձր մակարդակով արցախյան հարցում ասես չեզոք նույն Մոսկվայից հանդիմանություն է հնչում սուտ-Ադրբեջանի «տարածքային ամբողջականության» վառ հովանավորի հասցեին (իսկ դա Արևմուտքն է...)` հենց իրենք էլ Կոսովոյում ու Մետոխիայում «ջինը բաց թողեցին սափորից»։
Բայց պարզվում է, որ Ի. Ալիևը, անգամ լինելով սուտ-Ադրբեջանի նախագահ, բացահայտ, բառիս բուն իմաստով, վախկոտ է։ Եթե համարձակ ու իր արդարացիության հարցում վստահ լիներ, դեռ մեկ տարի առաջ խիստ պատասխանատվության կկոչեր, օրինակ, Իրանի խորհրդարանի ազգային անվտանգության և արտաքին քաղաքականության հանձնաժողովի փոխնախագահ Մանսուր Հաքիքաթ-Փուրին նրա 2012 թ. դեկտեմբերի 26-ի խոսքերի համար։ Մենք անցյալ տարի արդեն հիշատակել ենք այդ քաղգործչի հայտարարությունը, հիմա էլ մեջբերենք. «Պատմության մեջ «Ադրբեջան» անունով պետություն չի եղել. այն ստեղծվել է կեղծիքներով։ Պատմական փաստաթղթերի համաձայն, Արաքս գետից հյուսիս ընկած տարածքը կոչվել է Առան, և Ադրբեջանը եղել է Իրանի մի մասը։ Այնուհետև, երբ Արաքս գետից հյուսիս ընկած մասը վերանվանվեց «Ադրբեջան», միակ նպատակն էր Արաքս գետից հյուսիս և հարավ ընկած տարածքներն անվանել Հյուսիսային և Հարավային Ադրբեջան։ Այս կապակցությամբ անգամ ստեղծվեց Դեմոկրատական կուսակցություն, որի նպատակն իրանական Ադրբեջանի առանձնացումն էր»։
Ես Ի. Ալիևին կամ ցանկացած սուտ-ադրբեջանցու առաջարկում եմ որևէ միջազգային դատի տալ իրանցի այդ խորհրդարանականին։ Իսկ եթե սուտ-Ադրբեջանի նախագահի համարձակությունը չի հերիքում բերանը «շաղ տալու» Իրանի ու իրանցիների հասցեին, ապա, միգուցե, նա կամ նրա լաքեյները կհամարձակվեն որևէ կերպ առարկել մեկ ուրիշի՞ն... Ինձ, օրինակ, հետաքրքրում է, թե Բաքվից ինչ կասեն ի պատասխան շատ հայտնի և հարգարժան փորձագետ, Ռուսաստանի ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտի (ՌՌՀԻ) ներկայացուցիչ Աժդար Կուրտովի խոսքերի։ Նրա խոսքերը գրավոր տեքստով չեմ մեջբերի, ընթերցողի համար զետեղում եմ տեսագրություններ հետևյալ ինտերնետ-հասցեով. http://www.youtube.com/watch?v=Uq-kr-qLSVQ : (Թեև, անկեղծ ասած, դժվար է համաձայնել նաև այն բանին, որ «Ադրբեջան» տերմինը այդ տարածքի առնչությամբ սկսած լինեն օգտագործել 19-րդ դարի 80-ականների վերջին. բազում-բազմաթիվ վկայություններ կան, որ դեռ ՍՍՀՄ-ի օրոք էլ հենց «ադրբեջանական» մտավորականությունը տարակուսում էր. ինչո՞ւ, չէ՞ որ Ադրբեջանը Արաքսից հարավ ընկած մասն է, իսկ հյուսիսում Առանն է, Շիրվանը, այլ անուններ ևս, բայց ոչ Ադրբեջան, և բացի այդ, մինչև 1936 թ. ՍՍՀՄ սահմանադրությունը «ՍՍՀՄ-ի ադրբեջանցիների լեզուն, չգիտես ինչու, միանգամայն պաշտոնապես, փաստաթղթերում նշվում էր «թյուրքերենը» և ոչ թե «ադրբեջաներենը»...)։ Չի՞ հավատում ռուսաստանցի մասնագետին Ի. Ալիևը, այդ դեպքում կառաջարկեմ լսել (բայց ուշադիր) նաև Ապշերոնում լավ հայտնի բրիտանացի լրագրող, Կովկասի մասնագետ և բավական ադրբեջանամետ «Սև այգի. Հայաստան և Ադրբեջան` խաղաղության ու պատերազմի արանքում» գրքի հեղինակ Թոմաս դե Վաալին. http://www.youtube.com/watch?v=0p4Md6DKNbs : Սա ևս մի երկրի ներկայացուցչի շատ ուշագրավ խոստովանություն է, որը մեղքի իր բաժինն ունի ներկայումս մեզ հայտնի նախկին Ադր. ՍՍՀ-ի արհեստական ստեղծման գործում։
Բայց ես ելնում եմ այն բանից, որ աշխարհաքաղաքականության ռուսաստանցի հանրահայտ մասնագետ և ազգությամբ թուրքմեն (!) Ա. Կուրտովին Ապշերոնում տարերային նացիստական մոլուցքի մեջ կարող են նաև «հայ դաշնակ» անվանել. իբր, ներկայացնում է Ռուսաստանը, ՌՌՀԻ-ն կարող է «կաշառված լինել» Հայաստանի կողմից և այլն։
Խելքը գլխին մարդը, իհարկե, կհասկանա. ՌՌՀԻ-ն մասնավոր մի «դուքան» չէ Ի. Ալիևի համար։ Կամ էլ ինչ-որ «Միր» և «Միր-24» հեռուստաալիքներ` իրենց ծախու կամ ոչ պրոֆեսիոնալ ղեկավարներով։ Դա մի հիմնարկություն է, որը, ըստ էության, արտահայտում է Ռուսաստանի գործող իշխանության տեսակետը։ Չէ, դե եթե ադրբեջանցի նացիոնալ-ֆաշիստները հավատ չունենան ռուսաստանցի հետազոտող, ազգությամբ թուրքմեն գիտնականի հանդեպ, ապա կա ծանրակշիռ այլընտրանք։ Այդ դեպքում ապշերոնցիները թող հավատան հենց Տ. դե Վաալին։ Չէ՞ որ մարդը սոսկ լրագրող չէ կամ ստից-մտից մեկը։ Նա 1988-ին ավարտել է Օքսֆորդի Բալլիոլ-քոլեջը։ Ներեցեք, Օքսֆորդում, անգամ քոլեջներում, որպես կանոն, «հենց էնպիսի մարդիկ» չեն սովորում։ Մեծ Բրիտանիայի հայտնի կրթական քաղաքներում պատրաստել և պատրաստում են այնպիսի անհատականությունների, որոնք այնուհետև Մեծ Բրիտանիայի շահերն են ներկայացնում ամբողջ աշխարհում։ Բնականաբար, այդ թվում նաև մեր Անդրկովկասում։ Ընդ որում, դե Վաալին անկողմնակալ չես էլ համարի. նրան Բաքվում այնքան էլ վատ չեն «սնել»։ Այդուամենայնիվ, որպես փորձագետ չի կարող ճանաչել սուտ-Ադրբեջանի «հնամենիությունը»։ Բայց այս ամենը` թե՛ Ա. Կուրտովի պարագայում, թե Տ. դե Վաալի, կարելի է հասկանալ միայն այն դեպքում, եթե կարդացողը (լսողը) ունի իր սեփական ուղեղը և բավականաչափ կրթական մակարդակ։ Կամ էլ հասկանա նրանց արտահայտած մտքերի պարզ էությունը. ո՛չ Անգլիայում, ո՛չ Ռուսաստանում չեն հավաստում, թե առհասարակ երբևէ սուտ-Ադրբեջանի ներկա տարածքներում գոյություն ունեցած լինեն ինչ-որ «հնագույն և պատմական ադրբեջանական հողեր»։ Իրոք շատ հեշտ կլիներ սա հասկանալը, եթե մարդկանց գլխում մարդկային ուղեղի գորշ զանգված հիշեցնող գոնե մի բան լիներ։
Ի. Ալիև, մնացած ապշերոնցիներ, վերջապես անձինք, որ սովոր եք «վերցնելու» ապշերոնցիների ձեռքից` լինեն նավթադոլարներ, թե սև խավիար։ Հասկացեք, ի վերջո, դուք կռիվ եք տալու ոչ թե հայերի ու Հայաստանի, այլ համաշխարհային քաղաքականության դեմ, որը, ախր, ոչ մի կերպ չի ուզում ընդունել, որ «Հայաստան ու հայեր չեն եղել»։ Դա վերաբերում է նաև իսլամական մեծ քաղաքակրթությանը, ի դեպ, որի ներկայացուցիչների ճնշող մեծամասնությունը հիանալի գիտե և հիշում է, թե ինչ է Հայաստանն ու ինչ պատմական հողեր են մտնում նրա մեջ։ Այնպես որ, Ի. Ալիևի հոգին ու մաշկը բռնած քաղաքական քորը արդարացված է. այո, քիչ է մնացել տարածաշրջանը, աշխարհը, ԱՊՀ երկրներն ու ժողովուրդներին խաբելուն։ Սուտ-Ադրբեջանի տրամաբանական և արժանի վախճանն էլ ավելի է մոտեցել։ Չի եղել և չկա որևէ նախադրյալ և մեխանիզմ, որ որևէ մեկը (կարևոր չէ, թե որտեղ, որ մայրաքաղաքում) երազեր ու ծրագրեր ուժով «վերաենթարկել» Արցախը պատմության ապշերոնցի կեղծարարներին։ ՈՒստի Ղրիմում և նրա շուրջ տիրող իրադարձությունները նաև ազդակ են հայ հասարակության, համաշխարհային հանրակցության, ինչու չէ, նաև սուտ-Ադրբեջանի ու Թուրքիայի համար, որ Նախիջևանի ու Կարսի նահանգի հարցերը նույնպես «թաղված» չեն։
Մարտի 20-ին Բաքվում իր թույլ տված արարքով Ի. Ալիևն ինքն ապացուցեց աշխարհին, որ այսօրվա սուտ-Ադրբեջանը «ֆաշիստական պետություն» է, նրա «ազգային գաղափարախոսությունը ֆաշիզմն է, խտրականությունն ու ազգայնամոլությունը»։ Ափսոս հոգեվարքի մեջ գտնվող այդ երկրի ժողովուրդը։ Ստի ու թալանի համար հատուցման ժամը մոտ է։ Երբևէ գոյություն չունեցած «Ադրբեջանը» ուղղակի ոչ մի տեղ չի կարող «հինավուրց պատմական հողեր» ունենալ։

Սերգեյ ՇԱՔԱՐՅԱՆՑ

http://www.irates.am/hy/1395951329?fb_action_ids=735750549779045&fb_action_types=og.likes&fb_source=other_multiline&action_object_map=%5B263879547114960%5D&action_type_map=%5B"og.likes"%5D&action_ref_map=%5B%5D#.UzWKJRBqVig.facebook

Не лишайте Мамедова-Илисуйского яйценоскости.

Портал Voskanapat.info уже много лет является причиной головной боли не только для пропагандистской машины государства с украденным у Ирана названием «Азербайджан», но и для прилипших к нему непонятных и неопрятных личностей, объединенных общей любовью к осетровой икре и нефтедолларам. А бойцы батальона «Восканапат» чудятся им даже в будуаре супруг и любовниц. 

Нет, мы, конечно, согласны рекламировать ограниченных и не блещущих интеллектом прилипал азербайджанской пропаганды, но вот что обидно: зачастую это происходит независимо от нашего желания. Вот, например, в 1990 году, навидавшись актов каннибализма в славном городе Баку, бежал из него субъект непонятной этно-племенной принадлежности с пахучей фамилией Церцвадзе. Добравшись до США, штат Флорида, оглядевшись по сторонам и набравшись американской предприимчивости, Феликс (это имя, а не кличка бакинского беженца) вдруг понял, что бывшее место прозябания вполне может стать щедрым кормильцем. И трудов особенных прилагать не придется: надо только скопировать несколько статей, опубликовать эту компиляцию и разослать по разным издательствам, в первую очередь, бакинским. И потекут гонорары из фонда имени Гейдара Алиева, как из сучки в период течки. А иммунитет ко всякого рода непристойным запахам у обладателя фамилии Церцвадзе приобретен с раннего детства.

Вначале на Церцвадзе посыпались купюры с портретами усопших президентов США, потом поток стал иссякать и Феликс решил разыграть козырную карту. Он объявил на весь мир, что Восканапат распорядился уничтожить его. Подтверждение высказанному обвинению было убедительным: в Восканапате был опубликован номер почтового ящика Феликса в США.

Азербайджанские сайты тут же подхватили эту новость о террористической организации «Восканапат» и обратились к нашему провайдеру, или как там это называется, с просьбой закрыть портал Voskanapat.info. Во имя спасения драгоценной жизни не в меру упитанного Феликса.

Провайдер на просьбу телохранителей никак не отреагировал, восканапатцы добрались-таки до почтового ящика и нашли там лишь парочку худосочных тараканов. То ли лишенный доступа к Фонду Гейдара Алиева и оттого оголодавший Феликс съел остальных тараканов, то ли это тараканы перестали питаться Феликсом по причине его отказа приблизиться к почтовому ящику на расстояние выстрела от СВД, неизвестно. Известно одно: с тех самых пор Феликс Церцвадзе... умер. Во всяком случае, он давно уже нигде не благоухает.

Покончив с Феликсом, «Восканапат» взялся за доктора исторических наук Бахтияра Тунджая. Об этом миру сообщил сам Тунджай, перепуганный до уровня первого слога фамилии Феликса. В какой-то степени Тунджай был прав, Voskanapat.info действительно разыскивал фотографию его заплывшей некоей субстанцией физиономии. Однако затем его успокоили, объяснив, что из пушки по воробьям, даже откормленным, стрелять не принято.

Тунджай успокоился, вздохнул спокойно сисястой грудью и… умер. К такому выводу может придти каждый, кто следит за новыми открытиями азербайджанской исторической науки.

Сведя счеты с Бахтияром Тунджаем, бойцы батальона «Восканапат» на некоторое время «залегли на дно». До очередного приказа о ликвидации очередного пахучего существа. Как теперь уже всем известно, восканапатцам долго ждать не пришлось: на горизонте появилась новая мишень – Паша (с ударением на втором гласном, как всех бойцов предупреждает наш командир) Мамедов-Илисуйский. И вновь наша работа началась с изъяна, Мамедов-Илисуйский первым предупредил весь мир о том, что восканапатцы получили приказ уничтожить его. И даже звонят ему «с номеров с кодом Армении».

В связи с этим мне вспомнилась давняя история. В конце шестидесятых годов, когда я, молодой специалист, работал в больнице Вардениса, случилось мне заменить главврача на собрании у первого секретаря райкома КП Армении. Обсуждаемый вопрос был очень актуальным – проблема резкого снижения яйценоскости у куриц на птицеферме. Директор птицефермы объяснял этот факт взрывами, то ли на стройке, то ли в карьере – сейчас уже не помню. Он говорил, что громкие раскаты взрывов пугают несушек, и бедные курицы перестают нестись. Дословный перевод этого выражения с армянского языка звучит как «отрезаются от яиц» - «ձվից կտրվում են». Собравшиеся стали смеяться, и тогда мне, как врачу, пришлось заступиться за несчастного директора: испуганные курицы действительно «отрезаются от яиц».

Почему я вспомнил эту стародавнюю историю? Я прошу соратников и единомышленников перестать звонить Паше Мамедову-Илисуйскому «с номеров с кодом Армении». Не отрезайте его от яиц. Ну, сами посудите, что за удовольствие ликвидировать отрезанное от яиц существо в брюках? И зачем ему, в таком случае, брюки? Да и вешать его, откровенно говоря, будет не за что.

Кстати говоря, на языке племени, в котором уродился этот субъект, существует слово, переводить которое не обязательно: дашахсыз. Не превращайте его в дашахсыза, иначе окружившей его шпане нечего будет охранять.

Сагател БАКВЕШИНЯН

http://voskanapat.info/?p=6884

АЦ «Восканапат» о заявлении посла Украины в Азербайджане.

28 марта посол Украины в Азербайджанской республике Александр Мищенко выступил с заявлением, касающимся принятия 27 марта 2014г. Генеральной Ассамблеей ООН резолюции «Территориальная целостность Украины».

В заявлении посол А. Мищенко благодарит Азербайджан за выраженную последним позицию во время процедуры голосования по проекту резолюции.

Voskanapat.info публикует соответствующий отрывок заявления украинского посла в Азербайджане А. Мищенко.

«В связи с активной позицией Азербайджанской Республики в ходе принятия Резолюции Генеральной Ассамблеей Украинская Сторона выражает свою глубокую благодарность официальному Баку за поддержку территориальной целостности Украины и выражает уверенность, что принятие указанной резолюции будет способствовать не только разрешению конфликта в Украине, но в тоже время станет важным дополнительным импульсом в процессе освобождения оккупированных земель Азербайджана от агрессора», - пишет посол Украины в Азербайджане.

Voskanapat.info, воздерживаясь от комментариев остальных пунктов указанного заявления, обращает внимание посла Украины на недопустимость тона и безапелляционность оценок, сделанных в вышеприведенном абзаце заявления посла Мищенко.

Вольное обращение с историческими фактами и предвзятая интерпретация причин, хода и итогов агрессии Азербайджана против суверенной Нагорно-Карабахской Республики – Республики Арцах никоим образом не может способствовать ни мирному разрешению нагорно-карабахского конфликта, ни укреплению дружеских и доверительных отношений между Украиной и армянскими государствами.

Нам представляется, что за три года деятельности на должности посла Украины в Баку у господина Мищенко было достаточно времени для бесстрастного изучения причин и последствий прямой военной агрессии Азербайджанской республики против Республики Арцах. Мы также считаем, что образование и дипломатический опыт посла Мищенко дают ему возможность для самостоятельных выводов относительно причин и последствий нагорно-карабахского конфликта.

К сожалению, посол Александр Мищенко избрал путь бездумного и, будем называть вещи своими именами, провокационного цитирования штампов азербайджанской государственной пропаганды.

Мы понимаем и приветствуем желание господина посла Украины в Азербайджане наладить дружеские отношения с руководством государства его пребывания, однако мы также уверены в том, что дружеские отношения Украины с Азербайджаном не должны строиться на непродуманных и неосторожных выпадах по отношению к Республике Армения и Республике Арцах.

Господину послу должно быть хорошо известно, что дружба и хорошие отношения с одним партнером не предполагают необоснованные обвинения в адрес другого партнера.

Мы надеемся, что фраза посла Мищенко об «оккупированных агрессором землях Азербайджана» является следствием неудачной редакции текста заявления, и не преследует цели обострить и без того напряженную ситуацию в нашем регионе. Мы также надеемся, что господин посол Мищенко найдет время и возможность для публичного объяснения приведенного выше абзаца из опубликованного на официальном сайте посольства заявления.

Руководитель Аналитического центра «Восканапат»
Левон МЕЛИК-ШАХНАЗАРЯН

http://voskanapat.info/?p=6886