суббота, 15 сентября 2018 г.

«Փաստերի հետքերով». Յուրի Խաչատուրովի օգնականը մանրամասներ է հայտնել ( տեսանյութ )

Ինչպես տեղեկացրել էինք, Analitik.am հետաքննություն է սկսել բանակի, գեներալների, պաշտպանության ոլորտի ղեկավար կազմի վերաբերյալ  չստուգված մեղադրանքները և տեղեկությունները պարզելու հետ կապված: Ներկայացնում ենք «Փաստերի հետքերով» հաղորդաշարի երկրորդ  թողարկումը.
Նյութում օգտագործված տեղեկությունների օգտագործման դեպքում հղումն Analitik.am-ին պարտադիր է:
источник: 

Բանակի, գեներալների և հրամկազմի մասին տարածվող տեղեկությունների ստի սահմանը. Լրագրողական հետաքննության մեկնարկ

Վերջին շրջանում բավականին ակտիվ կերպով տարածվում է խաղաղության գաղափարը: Տարբեր մարդիկ փորձում են ներկայացնել Արցախի կոնֆլիկտն այն տեսանկյունից, որ հնարավոր է հարցը լուծել խաղաղ ճանապարհով: Նախ՝ պետք է սկսել նրանից, որ Հայաստանը միշտ է ցանկացել Արցախի կոնֆլիկտի խաղաղ կարգավորում, ի տարբերություն Ադրբեջանի, որը սադրանքների, ագրեսիայի դրսևորմամբ մշտապես լարված իրավիճակ է ստեղծել: Այս տեսանկյունից կարևոր է հիշեցնել ՀՀ-ում խաղաղության գաղափարը տարածող խմբերին, որ Ադրբեջանի իշխանությունը պետք է դադարի ագրեսիվ գործելաոճը, քանի որ  ՀՀ և Արցախի բնակչությունը երբեք ագրեսիա չի դրսևորել, այլ ուղղակի պաշտպանվել է ադրբեջանական ագրեսիայից:
Արցախի վերաբերյալ կոչեր հնչեցնելիս նաև պետք է ուշադրություն դարձնել այն իրավական փաստաթղթերին, որով ՀՀ-ն պարտավորվում է պաշտպանել Արցախի բնակչությանը: Մասնավորապես՝  25․12․2007-ին ընդունված ՀՀ ռազմական դոկտրինում ասվում է, որ  Հայաստանը հանդիսանում է Արցախի ժողովրդի անվտանգության երաշխավորը, քանի որ Ադրբեջանի կողմից 1980-1990թ.թ. ակնհայտ փորձ է արվել ոչնչացնել հայ համայնքը Սումգայիթում, Բաքվում, Մարագայում և այլ վայրերում՝ ռազմական ուժի կիրառմամբ պարտադրել հրաժարվել օրինական և խաղաղ ճանապարհով ինքնորոշվելու իրավունքից։
Վերոնշյալ ագրեսիվ  քաղաքականությունից մինչ այսօր Ադրբեջանը չի հրաժարվել և չունի միտում հրաժարվելու։ Այս պայմաններում փորձել խաղաղության քարոզ տանել ՀՀ  բնակչության շրջանում ոչ միայն ապարդյուն է, այլ վտանգավոր: Մենք պարտավոր ենք հասկանալ, թե ում հետ գործ ունենք, ով է մեր թշնամին: Եթե Ադրբեջանը պատմության ընթացքում մշտաpես ձգտել է ոչնչացնել Արցախի բնակչությանը և մինչ օրս շարունակում է ռազմական ագրեսիան, էսկալացիա է հրահրում, ապա սա փաստում է այն մասին, որ այդ պետությունը կոնֆլիկտը խաղաղ լուծելու անգամ մտադրություն չունի: Ի վերջո, Արցախի խնդիրը դա միայն էմոցիոնալ հարթություն չէ, միայն պատմական հայկական հողերի հարցը չի, դա հայ ազգի և պետականության գոյության հարցն է: Այստեղ տեղին է մեջբերել Մոնթե Մելքոնյանի հայտնի խոսքերը՝ «Եթե կորցնենք Արցախը, մենք կշրջենք հայ ժողովրդի պատմության վերջին էջը…»։ Այս խոսքերն ակտուալ կլինեն այնքան ժամանակ, քանի դեռ չի տրվել Արցախի հարցին այնպիսի լուծում, որը կերաշխավորի հայ ազգի  անվտանգությունը:
Այս ամենով հանդերձ, ՀՀ գործողությունները սահմանափակված են  մի շարք միջազգային փաստաթղթերով, որոնք պահպանելով Արցախի բնակչության անվտանգությունն ապահովելը պահանջում է մասնագիտական լուրջ գիտելիքներ, փորձ և զգոնություն։
Հայաստանի և Արցախի բնակչությունը, չունենալով փաստացի երաշխիքներ միջազգային հանրության կողմից և հաճախ գտնվելով տարբեր պետությունների շահերի բախման և հակամարտությունների արանքում, պարտավոր է պաշտպանության հարցում հիմնականում հույսը դնել սեփական ուժերի վրա՝ ի դեմս ռազմական վերնախավի, գեներալների, սպաների և զինվորների, ովքեր ինքնակամ գնում են պաշտպանելու Արցախի սահմանը՝ հասկանալով դրա  կարևորությունը հայ ազգի ապագայի և գոյատևման համար և փորձելով զերծ մնալ պատմական սխալները կրկնելուց։
Այս պայմաններում միշտ էլ եղել են տարբեր օղակներ, որոնք հետաքրքրված են հայկական անկախ հանրապետությունները թուլացնելով: Վերջին տարիներին բավականին ակտիվացել էին հրապարակումները, որոնց միջոցով փորձ էր արվում արժեզրկել ՀՀ և ԱՀ բանակների ղեկավար կազմի անդամներին, գեներալներին, պաշտպանության ոլորտի աշխատակիցներին և առհասարակ բանակը: Ընդհուպ մեղադրանքներ են հնչեցվել առ այն, որ ՀՀ գեներալները հողեր են վաճառել, ապրիլյան քառօրյա պատերազմի օրերին չեն տիրապետել իրավիճակին և այլն:
Հաշվի առնելով այն, որ այս չստուգված մեղադրանքները և տեղեկությունները կարող են  շատ քայքայիչ ազդեցություն ունենալ հանրության միասնության, ինչպես նաև  բարոյահոգեբանական ճնշում գործադրել զինվորների, ապագա զինվորների և նրանց ծնողների վրա, Analitik.am-ը ձեռնամուխ եղավ այդ բոլոր լուրերի իսկությունը պարզելուն: Բանակի հրամկազմին, ղեկավարությանը որոշ մարդկանց կողմից պետական դավաճանության մեջ մեղադրելը լուրջ հարց է, և հասարակությունն ի վերջո պետք է իմանա, թե որտեղ է ճշմարտությունը՝ արդյոք այդ մարդիկ իրոք դավաճանել են իրենց մասնագիտական արժեքներին և հայրենիքը, թե՞ գեներալների և բանակի մասին տարբեր մեղադրանքներ հնչեցնողներն են փորձում նման ստահոդ լուրեր տարածելով վարկաբեկել հայկական բանակն ու թուլացնել հասարակության շրջանում բանակի նկատմամբ վստահությունը, ինչը կարող է լուրջ և վտանգավոր հետևանքներ ունենալ:
Բարձրաստիճան զինվորականների մասին սուտ և վարկաբեկիչ, սակայն անպատասխան մնացած հրապարակումները կարող են ավելորդ անգամ «յուղ լցնել» համակարգի և հասարակության պառակտման «կրակի» վրա։ Մեր իրականության համատեքստում, երբ ամեն րոպե կարող են վերսկսվել պատերազմական լայնամասշտաբ գործողությունները, դա անթույլատրելի է։
Կա նաև մյուս կողմը՝ հասկանալով, որ իրականում ոչ պակաս քայքայիչ կարող են լինել  հանցագործները համակարգի ներսում, մենք կփորձենք անդրադառնալ բոլոր հրապարակված դեպքերին և պարզել, թե որքանով են դրանք իրականությանը համապատասխանում՝ հանրությանը ներկայացնելով ոչ միայն տեղեկություն, այլ նաև փաստեր։
Ի վերջո, երբ խոսվում է հայկական  բանակի և պետության պաշտպանության մասին, ցանկացած տեղեկություն պետք է մանրակրկիտ ուսումնասիրվի և արձանագրվեն միայն  իրական փաստերի վրա հիմնված դեպքերը, այլապես ստացվում է, որ չճշտված, սուտ տեղեկություն տարածողի նպատակը  բանակը վարկաբեկելն է, ինչն իր հերթին հարված է հասցնում Հայաստանի և Արցախի անվտանգությանը, թուլացնում միասնականությունը և սահմանը պաշտպանելու կամքը երիտասարդության շրջանում։
Մոտ ժամանակներում կներկայացնենք առաջին բացահայտումն այս թեմայով:
Շարունակելի․․․
Արմինե Սահակյան
Источник: https://analitik.am/news/view/420900

Յուրի Խաչատուրովի զինակից ընկերները ՀՔԾ պետ Սասուն Խաչատրյանից հրապարակային ներողություն են պահանջում

ՀԱՊԿ գլխավոր քարտուղար, գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովի մարտական ընկերները բաց նամակ են հղել ՀՔԾ պետ Սասուն Խաչատրյանին՝ պահանջելով վերջինիցս հրապարակային ներողություն խնդրել իր ողջ կյանքը Հայրենիքի պաշտպանությանը նվիրաբերած բարձրաստիճան զինվորականից։ Հայտարարությունը ստորագրել են ՀՀ Տավուշի մարզի Բերդի տարածաշրջանի (Շամշադին) մի քանի տասնյակ վետերաններ և պահեստի սպաներ։  Analitik.am-ը ներկայացնում է Յուրի Խաչատուրովի մարտական ընկերների հայտարարության ամբողջական տեքստը։
Բաց նամակ ՀՔԾ պետ պ-ն Սասուն Խաչատրյանին` Յուրի Խաչատուրովի զինակից ընկերներից
Հարգելի պարոն Խաչատրյան.
Մենք խորապես մտահոգված և վրդովված ենք ՀՀ ականավոր ռազմական-քաղաքական գործիչ, գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովի հասցեին Ձեր կողմից հնչեցված վիրավորանքներից և պետական պաշտոնյային ոչ վայել վերաբերմունքից:
Զերծ մնալով օրեր առաջ համացանցում հայտնված ձայնագրության բովանդակությունը մեկնաբանելուց` միևնույն ժամանակ անթույլատրելի ենք համարում որևէ անձի, առավել ևս, իր ողջ կյանքն ու գործունեությունը հայրենիքի պաշտպանությանն ու բանակաշինությանն անմնացորդ նվիրած բարձրաստիճան զինվորականի հանդեպ նման վերաբերմունքը: Եթե այսօր հեղափոխությունից խանդավառված հասարակությունը Յուրի Խաչատուրովին հիշում է միայն որպես մարտի 1-ի գործով կասկածյալ, ապա մենք` հայոց բանակի հարյուրավոր նախկին վետերաններս, հիշում և հարգում ենք նրան որպես հմուտ ռազմագետի, հոգատար սպայի և օրինակելի հրամանատարի:
Մենք պահանջում ենք հարգել անձի արժանապատվության իրավունքն ու չխախտել կասկածյալի անմեղության կանխավարկածը: Այո, բոլոր հանցագործները պետք է պատասխան տան, և ոչ միայն մարտի 1-ի գործով: Բայց դա որևէ մեկին չպետք է իրավունք վերապահի վարկաբեկելու անձանց` ում մեղքն օրենքով նախատեսված կարգով ապացուցված չէ, և ընթանում է նախաքննություն:
Մենք դատապարտում ենք անհանդուրժողականությունն ու պահանջում ենք հրապարակային ներողություն:
Գեներալ-գնդապետ Յուրի Խաչատուրովի զինակից ընկերներ`
1. Աթոյան Հովիկ Շավարշի
2. Աթոյան Մյասնիկ Շաքարի
3. Ալիփյան Էդուարդ Արամայիսի
4. Անիկյան Դավիթ Ալեքսանի
5. Անիկյան Բենիկ Առաքելի
6. Անիկյան Արշակ Քրիստափորի
7. Ապերյան Արամ Սևանի
8. Ապերյան Ալեքսան Լևոնի
9. Ապերյան Վրեժ Վիկտորի
10. Ապրեսյան Արամ Հովհաննեսի
11. Ապրեսյան Գավրուշ Լևոնի
12. Առուստամյան Լևոն Վանցետի
13. Առուստամյան Արդիվան Արամայիսի
14. Ավալյան Արմեն Սերոժի
15. Ավագյան Հրաչիկ Ռոբերտի
16. Բաբայան Սլավիկ Սուրենի
17. Բաբայան Արմեն Սերյոժայի
18. Բաբայան Կամո Լևոնի
19. Բադալյան Արթուր Ժորայի
20. Բիլյան Արմեն Կոլյայի
21. Բիլյան Մուրազիկ Շամշադի
22. Գիժլարյան Կամո Միշայի
23. Գիժլարյան Միշա Լևոնի
24. Գրիգորյան Սարգիս Ռուբիկի
25. Գյուրջինյան Դավիթ Խորենի
26. Դավթյան Ավետիք Սամվելի
27. Եղիազարյան Յուրա Կամսարի
28. Երիցյան Սամվել Սոսի
29. Զեյնալյան Հրանտ Միրզայի
30. Ծաղկյան Վալերա Սարգսի
31Կիզիրյան Ժորա Արշալույսի
32. Կիզողյան Բորիս Վոլոդյայի
33. Կիզողյան Էդիկ Վալոդյայի
34. Հարությունյան Սեյրան Լևոնի
35. Հովակիմյան Էդվարդ Սամվելի
36. Ղալեչյան Անդրանիկ Վալոդյայի
37. Ղլիշյան Արթուր Էդվարդի
38. Մանուկյան Ռազմիկ Ժորժի
39. Մակարյան Սամվել Վանիկի
40. Մակարյան Միշո Մելիսի
41. Մարգարյան Էդվարդ Շավարշի
42. Մարգարյան Դավիթ Շավարշի
43. Մարգարյան Համլետ Սարգսի
44. Մարտիրոսյան Արտուշ Մանվելի
45. Մալաքյան Յուրա Սանթուրի
46. Մալաքյան Սամվել Սուրենի
47. Մելիքբեկյան Կամո Հարությունի
48. Մելոյան Արթուր Ալբերտի
49. Միրզոյան Գագիկ Մերուժանի
50. Միրզոյան Սամվել Նորայրի
51. Մուսինյան Սամվել Վազգենի
52. Նազինյան Մարտիկ Շաքարի
53. Չանգլյան Հարութ Վարանցոյի
54. Չանգլյան Արթուր Ալբերտի
55. Պապյան Ռոբերտ Անուշավանի
56. Պետրոսյան Սամվել Արտավազդի
57. Պետրոսյան Պավել Արտավազդի
58. Պողոսյան Արտավազդ Արմենի
59. Պողոսյան Աշոտ Բարխուդարի
60. Պողոսյան Անդրանիկ Բարխուդարի
61. Ջառահյան Սամվել Սերոբի
62. Ջուլհակյան Պավել Վալոդյայի
63. Ջուլհակյան Սևան Բորիսի
64. Ջուլհակյան Սամվել Ժորայի
65. Սադյան Արտակ Շաքարի
66. Սաղոյան Անդրանիկ Մարսելի
67. Սաղոյան Հակոբ Մարսելի
68. Սարգսյան Անդրանիկ Թելմանի
69. Սարգսյան Հակոբ Աղասիի
70. Սիմոնյան Գագիկ Հմայակի
71. Վանյան Սամվել Շամիրի
72. Վանյան Երվանդ Լեմաքսի
73. Վանյան Սասուն Լեմաքսի
74. Վարդանյան Վալերի Մինաևի
75. Փայտյան Կամո Սերյոժայի
76. Փայտյան Հրահատ Սերոժի
77. Օհանյան Երջանիկ Արարատի
78. Օհանյան Դավիթ Սամվելի
79. Օհանյան Մարտիկ Սամվելի
80. Օրդյան Վրեժ Քերոբի
81. Օրդյան Սամսոն Պապինի
82. Օրդյան Աշոտ Իշխանի
83. Օրդյան Գնել Էդիկի
84. Օրդյան Վարդան Օրդիի
85. Օրդյան Սուրեն Սողոմոնի
86. Օրդյան Վովիկ Վարդևանի
Источник: https://analitik.am/news/view/427854

ЧТО СКРЫВАЕТ ЛОЖЬ, или Почему солгал Пашинян?



 0

Лидер армянской революции достаточно долго не касался в бесчисленных выступлениях вопроса Арцаха, хотя было ясно, что избежать изложения своей позиции Пашиняну, конечно же, не удастся. Этого требовала не только архиважность проблемы для будущего армянской государственности и народа, но и многолетняя политическая близость к Л. Тер-Петросяну, породившая у многих естественные опасения того, что Никол в этом вопросе является единомышленником своего духовного наставника со всеми вытекающими отсюда последствиями.
БОЛЕЕ ТОГО, ПРЕТЕНЗИИ НА РОЛЬ ПЕРВОГО ГЛАВЫ ГОСУДАРСТВА, не являющегося представителем советского поколения, в весьма существенной степени предполагают учет последствий апрельской войны и прежде всего радикального изменения позиции армянского общества в отношении принципов урегулирования и осознания катастрофичности каких-либо уступок противнику.
Свой подход к урегулированию Пашинян озвучил вначале в общих чертах, из которых стало лишь понятно, что он не владеет темой в степени, достаточной для ведения переговорного процесса. Что вполне понятно. Он, в частности, заявил, что единство армянского народа остановит иллюзии Баку решить карабахский вопрос военным путем и что переговоры обретут реальный смысл только тогда, когда Азербайджан признает право Арцаха на самоопределение. Между тем все последние дни в соцсетях крутился скан газетной статьи, написанной Пашиняном в 2001 году, в которой говорится буквально следующее: "Меня удивляет, что в стране есть люди, которые питают иллюзии касательно взятых, если хотите, освобожденных, если хотите, оккупированных территорий. Я не принимаю точки зрения, что хорошая дипломатия может добиться того, чтобы эти территории не были сданы Азербайджану. Оставив свое, хотим быть хозяевами чужого".
1 мая этот вопрос стал едва ли не самым резонансным в парламентской дискуссии вокруг выборов премьера. Депутат от РПА Арман Сагателян процитировал эти слова из публикации и попросил Пашиняна прокомментировать высказанную им мысль о том, что нельзя вести переговоры по Карабаху, не отдав Азербайджану "оккупированные территории". Не найдя ничего лучшего, оппозиционер заявил, что распространяемые в сети и приписываемые ему слова являются дезинформацией. "Я 15 раз публиковал скриншоты этой статьи, где нет таких слов. Я сожалею, что вы не следили за моими опровержениями и занимаетесь дезинформацией в НС", - сказал Никол. И добавил: "Говорить о взаимных уступках в условиях, когда Азербайджан пытается уничтожить армянскую государственность, странно. Переговоры о взаимных уступках можно будет начать только тогда, когда Азербайджан признает право народа Карабаха на самоопределение. Отказ от этого не оставляет места для взаимных уступок".
ПОСЛЕ ПЕРЕРЫВА САГАТЕЛЯН С ТРИБУНЫ НС ПРОДЕМОНСТРИРОВАЛ НОМЕР ГАЗЕТЫ СО СТАТЬЕЙ,отметив вместе с тем, что с сайта "Айкакан жаманак" публикация удалена. Добавим от себя, что любой желающий может зайти на страницу Никола Пашиняна в Фейсбуке и действительно увидеть размещенный на ней лидером оппозиции скан статьи с этими словами. Таким образом, Никол Пашинян, заявляющий о намерении решительно бороться и искоренить в стране ложь, сам с парламентской трибуны откровенно и нагло лжет. По всей вероятности, рассчитывая – надо сказать, не без оснований - на то, что ослепленные своим кумиром и ненавистью к РПА сторонники поверят ему на слово. Иного объяснения его странному поступку найти сложно. Тем более что, как отмечают сегодня многие, Пашиняну достаточно было просто сказать, что 17 лет назад он ошибался, а сегодня поменял свою позицию. И тем самым снять злополучный вопрос и обезоружить оппонентов. А также набрать очки у тех, кто относится к нему двойственно и пока не определился в своих политических предпочтениях.
Сакраментальный вопрос – что скрывает ложь - в данном случае выглядит уместно исключительно с позиций внутренних реалий. Соврав по каким-то одному ему известным причинам, Никол Пашинян тем самым лишь подчеркнул очевидную истину: ни один политик, претендующий на высокий пост в сегодняшней Армении, не может даже заикаться о сдаче территорий. С этой точки зрения показательна реакция Баку, где моментально уловили мессидж. "Пашинян: об уступках по Карабаху не может быть и речи", "Пашинян угрожает Азербайджану" - такими были сообщения в СМИ соседней страны, где поначалу сильно обрадовались уходу Сержа Саргсяна.
НАПОМНИМ, ЧТО ПРЕДСТАВИТЕЛЬ МИД АЗЕРБАЙДЖАНА ХИКМЕТ ГАДЖИЕВ ВЫРАЗИЛ НАДЕЖДУ, что, дескать, к власти в Армении придут здравомыслящие политические силы, с которыми можно будет вести переговоры. А одиозный хаккин.аз вообще воспарил к сокровенной бакинской мечте, заявив, что, дескать, "Тер-Петросян берет ситуацию под контроль". В ответ пресс-секретарь президента Арцаха Давид Бабаян подчеркнул, что армянская сторона не видит здравомыслящих сил в самом Азербайджане. "Есть несколько общеармянских задач, идей, в том числе и урегулирование карабахского конфликта, по которым позиции политических сил в Армении сходятся. Не думаю, что тут могут быть какие-то различия в подходах или какие-то разногласия", - сказал представитель официального Степанакерта.
По сути дела, надежды и иллюзии Азербайджана очень быстро развеялись как дым. Ложь Никола Пашиняна с головой выдала его абсолютно закономерные опасения того, что в случае подтверждения прежней позиции, даже с честным признанием собственной ошибки, у него возникнут серьезные проблемы с многочисленными сторонниками.Так что в Баку могут не сомневаться: какие бы "здравомыслящие люди" ни пришли к власти в Армении, позиция армянской стороны в отношении Арцаха не может быть иной – по определению. И даже если эти "здравомыслящие" имеют иное мнение, они не посмеют не то что реализовать свои намерения, но даже публично заявить об этом.

Источник: http://golosarmenii.am/article/65812/chto-skryvaet-lozh-

Болезнь Никола Пашиняна – наша общая проблема

Артем Хачатурян

… ибо в опасности мы все

Болезнь Никола Пашиняна – наша общая проблема
Реакция народного премьер-министра Никола Пашиняна на прослушивание его сотрудников и последовавшее за этим выступление на митинге произвели на меня тяжелое впечатление, и сегодня я провел так называемый консилиум с лучшими психиатрами и психологами республики относительно диагноза Никола Пашиняна и его последствий. Мои собеседники в ближайшее время (пока не могу указать точный день) выступят перед общественностью, форматом будет пресс-конференция или что-то другое – пока неясно. Теперь же хочу представить читателю результаты моей беседы, по возможности мало используя научные понятия и термины.

Итак, Никол Пашинян по привычке врет, что якобы не служил в армии благодаря службе старших братьев. Такого пункта в законодательстве Армении нет: Никол Пашинян на законном основании был освобожден от службы в армии из-за неврастении, которая в дальнейшем переросла в невротическое развитие личности. Неврастения не считается психическим заболеванием, она – граничащее с ним состояние (невроз), что уже есть болезнь. Это серьезные симптомы, об этом известно соответствующим органам, и Никол Пашинян должен благодарить своих оппонентов за то, что они в свое время не обнародовали его проблемы со здоровьем. Врачи констатируют, что Пашинян страдает паранойей. Это не психическая болезнь, а поведенческое расстройство, которое, однако, может привести к тяжелым последствиям. Например, возьмем инструкцию Пашиняна полиции и СНБ, которую он дал на последнем митинге – в течение двух часов поймать телохранителей олигархов, уложить их на асфальт и так далее. В тот момент в руках у народного премьер-министра был инструмент и объекты этого наказания. Теперь представьте, что у него в арсенале есть, скажем, танк, а объект наказания по тем или иным причинам – Роберт Кочарян (скажем, обнародована новая прослушка, откуда видно, что Пашинян приказывает судье запереть Кочаряна). Естественно, у Пашиняна начнется приступ, и он отправит танк к особняку Кочаряна. Т.е. когда говорят, что паранойя – поведенческое расстройство, это следует понимать как безграничное расстройство, зависящее от конкретных обстоятельств, ситуации и пр. Насколько опасна паранойя руководителя страны для государства – судите сами. Например, среди уложенных на асфальт парней Самвела Алексаняна также мог оказаться паранойик, который мог бы открыть огонь, тем самым спровоцировав перестрелку, в результате которой были бы жертвы и тяжелые политические последствия. И в трагедии 1 марта 2008г. также фактор болезней Никола Пашиняна был бесспорным, хотя бы для специалистов. Одним словом, паранойя руководителя страны содержит в себе катастрофическую опасность, она наиболее четко видна и наиболее опасна, когда больной оказывается в цейтноте или цугцванге: в таком случае какого-либо рационального поступка трезвого человека от него ожидать нельзя.

Другая трагедия для Никола Пашиняна и армянского народа – спад его социально-нравственного уровня, ведущий к его тотальной ликвидации (сейчас трудно сказать, социально-нравственный уровень Пашиняна все еще падает, или его уже нет). Народным языком это явление объясню так: о жертве этого спада говорят, что «тормозов» у него нет, он ни перед чем не останавливается. Например, когда Никол Пашинян был в бегах и сидел в тюрьме, до и после этого о его семье немало заботился Ара Минасян, бывший директор медицинского центра «Святой Григор Лусаворич». Т.е. когда его дети болели, отправлял им лекарства, помогал специалистами, лечил или участвовал в лечении (кстати, Ара Минасян – уникальный врач, верный клятве Гиппократа, по-особому относился к оппозиционерам, почти всем досталась его помощь – Джангиряну, когда тот сидел в тюрьме, членам семьи Шанта Арутюняна и др.). Никол Пашинян, похоже, должен был оценить это обстоятельство и не предпринимать каких-либо шагов против Минасяна. Ан нет, Минасян был первым из тех, кого коснулась якобы «антикоррупционная» борьба Никола Пашиняна, хотя все это не имело какого-либо отношения к коррупции. Безусловно, не переживающий социально-нравственного спада человек никогда не пошел бы на такой шаг, никогда не предпринял бы ничего против Минасяна, но сказанное не относится к Николу Пашиняну. Или другой пример. Общеизвестно, что легитимым премьером РА Пашинян стал исключительно благодаря Гагику Царукяну. И как он отблагодарил? Посадил начальника его безопасности Эдуарда Бабаня, причем совершенно безосновательно и незаконно, а потом вследствие каких-то договоренностей отпустил домой под залог в 20 миллионов драмов. Разумеется, так поступил Пашинян не из-за того, что он плохой парень, а потому, что его личность переживает процесс спада социально-нравственного уровня.

Одним из опасных проявлений паранойи является мнительность, подозрительность. Вы наверное заметили, что Пашинян никому не доверяет, даже на митингах не позволял подняться на трибуну другим членам «Елк». Назначенных им министров нормальные люди характеризуют не иначе, как ублюдками (это не относится к министрам от АРФД и ППА). Скандальное прослушивание вызвало у него сомнения в отношении 100 человек, и все эти 100 так или иначе окажутся под ударом Пашиняна – со всеми вытекающими отсюда последствиями. Но пиком недоверчивости Пашиняна стали предложенные им на митинге 17 августа прямое демократическое правление и переходное правосудие. Посмотрите, что на самом деле происходит в мозгу Пашиняна: он не доверяет парламенту, он только и думает о том, что его могут «кинуть», он не доверяет судьям. Поэтому нейтрализует исходящую (кажущуюся ему) от парламента опасность площадью, поскольку уверен, что площадь – это он, площадь даже дискутировать с ним не будет, а всего лишь выкриками утвердит все, что он говорит. Ну а теперь подумайте, насколько приличествует стране XXI века модель политического управления 2500-летней давности, и будьте уверены, что это – результат паранойи руководителя страны. Потом подумайте, насколько приличествует в XXI веке иметь руководителя-паранойика…

Одним словом, имеем неврастению с невротическим развитием личности, имеем неопровержимую паранойю, имеем спад социально-нравственного уровня или (уже) его тотальное отсутствие. Носителем вышеперечисленного является народный премьер-министр Никол Пашинян. Уверен, что страна – не сирота, в Армении есть Национальное собрание, если другие институты власти, есть олигархия, одним словом, есть элита, которую болезни Пашиняна не должны оставить безразличной. Поэтому полагаю, что Ара Баблоян как председатель парламента и врач должен что-то предпринять. Не могу сказать, что именно, но знаю, что ничего не делать при наличии таких симптомов – преступление. Полагаю, можно провести парламентские обсуждения с участием специалистов, можно также пригласить из-за рубежа авторитетных психиатров и психологов, а о результатах сообщить общественности. Это крайне интимный вопрос, это нельзя политизировать, а тот, кто сделает это, будет, по меньшей мере, проституткой. Но это вопрос, требующий решения. Эту статью я донесу до Ара Баблояна, а также до фракций РПА, Царукяна и дашнаков. В ближайшее время постараемся организовать пресс-конференцию специалистов. Одним словом, постараемся сделать все, что необходимо для обезвреживания и спасения от болезней премьер-министра РА.

Пока столько...

Источник: 
http://www.shame.am/ru/news/view/66518.html